پنجشنبه ۲۷ مهر ۱۳۸۵ - ۱۵:۰۲
۰ نفر

ترجمه مریم دری‌منش: تیم بسکتبال فونیکس سانس یکی از سی تیم باشگاهی لیگ حرفه‌ای بسکتبال آمریکا، NBA است.

این تیم در آوریل سال  2004  با مبلغ  401 میلیون دلار به گروه سرمایه‌گذاری روبرت سارور فروخته شد.
 باشگاه سانس تاکنون موفق به قهرمانی در NBA نشده است، اما در منطقه خود، پاسیفیک پنج مرتبه در سال‌های 1981، 1993، 1995، 2005 و 2006 عنوان قهرمانی را از آن خود کرده است.این تیم با در اختیار داشتن استیونش، استودمایر، ماریون، دیا، هاس و جانسن و تحت رهبری مایک دوآنتونی در حال حاضر در اروپا به سر می‌برد تا چند دیدار دوستانه با تیم‌های اروپایی انجام داده و خود را برای دیدارهای فصل آتی NBA آماده کند.
ستاره این تیم، استیو نش در زمان حضور در آلمان گفت‌وگویی با خبرنگار مجله آلمانی اشپیگل انجام داده است‌‌ که در پی می‌خوانید؛

* آقای نش، قبلاً گفته بودید اینکه در دوران کودکی فوتبال بازی می‌کرده‌اید الان به عنوان یک بسکتبالیست کمک زیادی به شما می‌کند. لطفاً در این مورد بیشتر توضیح بدهید.
- فوتبال تعادل و توازن خوبی را به ما یاد می‌دهد، همین‌طور کار با پا را. در مورد من، فوتبال نگاهم را به زاویه پاس‌ها تیز تر کرده و اینکه ببینم هم تیمی‌هایم کجا ایستاده‌اند و چگونه جای گیری کرده‌اند. در فوتبال پیدا کردن راهی که بتوان از آن طریق توپ را از هم تیمی‌‌ها دریافت کرد خیلی مهم است. توانایی ایجاد شیوه‌های خلاقانه، در بسکتبال هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
* برای شما به عنوان یک هوادار فوتبال، تور اروپای  تیم فونیکس سانس باید خیلی خاص باشد.
- درست است. ما خودمان را برای فصل بعدی آماده می‌کنیم، برای همین هم سفرهای زیادی در پیش داریم و اغلب هم خسته می‌شویم. اما از لحاظ کسب تجربه، این سفرها خیلی عالی و مفید است. من عاشق فوتبالم و در این سفر هم دو مسابقه فوتبال را تماشا کرد‌ه‌ام. مدتی در ایتالیا توقف کردیم، فرهنگ غنی، غذاهای عالی. در نهایت هم بدیهی است که این قبیل اقدامات و این‌گونه سفرها باعث ایجاد یکپارچگی و انسجام خوبی در تیم می‌شود.
* ممکن است این طور باشد، اما آیا لحظات ناخوشایند تأثیر بدتری روی تیم نمی‌گذارد؟
- به هر حال زمان بندی خوبی نداریم و اوضاع ایده‌آل نیست. ما در اینجا بدون هیچ آمادگی قبلی به مصاف تیم‌هایی می‌رویم که به این بازی‌های دوستانه به چشم یک بازی پلی آف نگاه می‌کنند و با قدرت و هیجان آن بازی‌ها وارد زمین می‌شوند.
* شرایط فعلی تیم سانس را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
- الان حدود یک ماه است که از فرم مطلوب دور هستیم و بهترین بازی‌های خودمان را ارائه نمی‌دهیم.
* و بهترین بازی‌های فونیکس چگونه است؟
- روش بازی ما مؤثر و نتیجه بخش است. بازیکنان ما سریع هستند، همه می‌توانند دریبل بزنند و پاس‌های مطمئن ارسال کنند، ما بازیکنان زیادی در اختیار داریم که می‌توانند شانس‌های پرتاب زیاد و خوبی برای یاران خود ایجاد کنند و گلزنان  و پرتاب کننده‌هایی داریم که با پرتاب‌هایشان نتیجه بازی را به سود ما رقم می‌زنند.
* شما و تیم بسکتبال سانس از سال‌ها قبل با همین بازی سریع و هجومی شناخته شده‌اید. فقط هیچ‌گاه نتوانسته‌اید عنوان قهرمانی NBA را کسب کنید. هیچ وقت نخواسته‌اید کمی دفا‌عی‌تر بازی کنید؟
- نه، بسکتبال باید دقیقاً اینگونه باشد. ما با روشی بسیار سریع بازی می‌کنیم که در آن توپ در حرکت است و هر بازیکن به یارش کمک می‌کند تا امتیاز بگیرد و هر کس سعی می‌کند برای  هم تیمی‌اش فضاسازی کند. مسلماً روش‌های دیگری هم وجود دارد که این روش‌ها به روش بازی تک تک بازیکنان یک تیم مربوط می‌شود. در تیم ما هم نوع بازی بازیکنان تعیین می‌کند که با چه سیستم  و روشی بازی کنیم.
* رمز بازی سریع و روش حمله و ضد حمله تیمتان چیست؟
- دویدن مستمر و نیز داشتن سرعت تا حد امکان.
* اینکه به نظر خیلی ساده است.
- در این شیوه، از دست دادن نظم بازی هم خیلی ساده است. اگر نتوانیم با سرعت زیاد بازی کنیم، آن وقت سیستم بازی‌مان دیگر مؤثر نخواهد بود. به علاوه توانایی پرتاب توپ  از راه دور بسیار اهمیت دارد و در نهایت آنچه مهم است سرعت در تصمیم‌گیری است. ما در حملات مجبوریم دائماً حرکت کنیم.
 اگر توپ مدت طولانی در یک جا بماند، تیم ما به مشکل می‌خورد. برای همین هم سعی می‌کنیم بر اساس شیوه خودمان بازی کنیم، توپ را به حرکت درآوریم و پرتاب‌های باز انجام دهیم. ضد حمله، سرعت و ضربه مقابل فقط بخشی از سیستم بازی ما است، اما هنر این است که بتوانیم هم سریع بازی کنیم و هم در هنگام حمله خوب کار کنیم.
* شما اغلب با نوویتسکی ملاقات می‌کنید، در مسابقات پلی‌آف سال 2006 هم مجبور بودید در مقابل هم کارهای دفاعی تیمتان را انجام دهید. چقدر از یکدیگر شناخت دارید؟
- آن زمان که هنوز در دالاس بازی می‌کردم، صد بار در کنار  او بازی ‌کردم. در سری پلی آف بین دالاس و فونیکس چندین بار در مقابل هم قرار گرفتیم. هر دوی ما می‌‌دانیم که هر بار نفر مقابل چه کاری می‌خواهد انجام دهد و بدیهی است که سعی می‌کنیم متناسب با حرکت او کار دفاعی را انجام دهیم. هر کدام از ما اگر در فرم مطلوب باشیم خیلی سخت می‌توانند ما را متوقف کنند و جلوی حرکت ما را بگیرند. گرچه ما یکدیگر را خیلی خوب می‌شناسیم. اما می‌توانیم تیم مقابل را بسیار آزار دهیم.
* ستاره خط حمله تیم شما «استودمایر» تقریباً تمام فصل گذشته را به دلیل عمل جراحی بر روی زانویش از دست داد و الان برای برگشت به میدان تمرین می‌کند. موفقیت تیم سانس تا چه اندازه به بازگشت او وابسته است؟
- فعالیت او با فراز و نشیب‌های زیادی روبه‌رو  بوده است. او از لحاظ ورزشی تأثیر بسیار مطلوب  و مساعدی روی من می‌گذارد، اما الان او مشکلات زیادی از نظر ریتم بازی و هماهنگی با بقیه بازیکنان دارد. در دیدار چند روز پیش میان تیم ما و فیلادلفیا در کلن که منجر به شکست 100 بر 103  تیم ما شد، حضورش به نظر چندان مؤثر نمی‌آمد، اما به عقیده من واقعاً خوب کار کرد.
 الان فقط باید تمرین  کند که چشم بسته یارانش را در زمین پیدا کند. بعداً بازی مفید و خوب او را خواهیم دید. برای ما خیلی دشوار است که او به تدریج و کم کم به فرم ایده‌آل برسد، چون ما می‌خواهیم در رده‌های بالای مسابقات پلی‌آف بمانیم و به عنوان یک تیم خوب و کامل پیش برویم.

درباره استیو جان نش
استیونش متولد  7 فوریه  1974 در ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی است. وی از سال 1996 در لیگ حرفه‌ای بسکتبال آمریکا (NBA) فعالیت می‌کند. پس از اینکه در سال  1996 از تیم فونیکس جدا شد و شش سال برای تیم دالاس ماوه ریکس به میدان رفت، در سال  2004 دوباره به تیم فونیکس سانس پیوست.
این بسکتبالیست کانادایی با   91/1 متر قد، پس از پایان موفقیت آمیز تحصیلاتش در دانشگاه سانتاکلارا، در سال  1996 از سوی باشگاه فونیکس برای بازی در این تیم انتخاب شد و تا سال  1998 هم در آن تیم بود. سپس با سه بازیکن دیگر از جمله شون ماریون تعویض شده و به دالاس نقل مکان کرد. در ماوه ریکس دالاس، نش، میشائیل فاینلی و درک نوویتسکی آلمانی مدتی طولانی مثلثی بسیار موفق تشکیل دادند.
در سال  2004 استیونش برای  تمدید قراردادش به مدت شش سال دیگر، تقاضای  65 میلیون دلار کرد که با مخالفت باشگاه ماوه ریکس مواجه شد، به همین خاطر دوباره به تیم سابقش، فونیکس بازگشت. در این تیم در فصل  2005-2004 فصلی بسیار موفق را پشت سر گذاشت و به طور میانگین در هر بازی 5/11 پاس امتیازآور ارسال کرد، کاری که از فصل
95-1994 توسط جان استاکتون، هیچ بازیکن دیگری در NBA موفق به انجام آن نشده  بود. به همین خاطر و نیز به دلیل پرتاب‌های مطمئن منجر به گل از فاصله دورش در ماه مه سال  2005 به عنوان بهترین بازیکن فصل2004-  2005  NBA شناخته شد.
در فصل 2005-2004 توانست توان خود را در ریباند(2/4)، اسکور (8/18 امتیاز) و نیز پرتاب‌های راه دور و پرتاب از روی نقطه پنالتی نمایش دهد و در مورد آخر موفق‌ترین بازیکن لیگ شده و توانست در کنار آن برای دومین مرتبه پیاپی بهترین آمار پاس گل (5/10) در هر بازی را از آن خود کند. با وجود مصدومیت استودمایر که مجبور شد تمام فصل را به استراحت بپردازد و نیز  ترک باشگاه از سوی کوئنتین ریچاردسن و جو جانسن که باعث شد تیم فونیکس سه تن از بهترین بازیکنانش را از دست بدهد، استیونش توانست تیم را با آمار 28-54 دوباره در مکان اول منطقه پاسیفیک جای دهد. پس از پایان مرحله اصلی مجدداً نش به عنوان بهترین بازیکن فصل انتخاب شد. بدین ترتیب وی نهمین بازیکن در تاریخ   NBA می‌باشد که توانسته با موفقیت از عنوان خود دفاع کند.

کد خبر 6205

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز